دانلود گلچین آهنگ های داریوش با کیفیت بالا

صدایت میزنم بشنو صدایم

شکنجه گاه این دنیاست جایم

به جرم زندگی این شد سزایم

آه ای خدایم بشنو صدایم

برای گفتنه من شعرهم به گل مانده ن

مانده عمری و صدها سخن به دل مانده

صدا که مرهم فریاد بود زخم من را

به پیشه درد عظیم دل ام خجل مانده

بخواب ای مهربان ای یار

بخواب ای كشتهء بیدار

بخواب ای خفتهء گلگون

بخواب ای غوطه ور در خون

وطن اینجا کسی فکر کسی نیست

وطن اینجا کسی فکر کسی نیست

اگه از گشنگی الان بمیری

برای بردن نعشت یکی نیست

دو زلفونت بود تار ربابم

چه می خواهی از این حال خرابم

تو که با مو سر یاری نداری

چرا هر نیمه شو آیی به خوابم

چشم من

بیا منو یاری بکن

گونه هام خشکیده شد کاری بکن

غیرگریه مگه کاری میشه کرد

روحم رو از من می‌گیــره

تا یه لحظه می‌مونم

جغدها تو گوش هم میگن

پلنگ زخمی می‌میـــره

لالایی لالایی لالایی عزیز نازنین من لالایی

بخواب این آخرین خواب تو شیرین

پس از این قهرمان قصه هایی

تو ای سرباز و ای فرزند بهتر

ای صدای تو شیشهء شب را سنگ ویرانی

صدایم کن

ای صدای تو پردهء شب را چنگ ویرانی

خوشا با صدای تو از خود گذشتن

از عذابه جاده خسته نرسیدهو رسیده

آهی از سره رسیدن نکشیدهو کشیده

غمه سرگردونیامو با تو صادقانه گفتم

اسمی که اسمه شبم بود باتو عاشقانه گفتم

سلام سلام سلام ای خاک خوب مهربانی

درفش درفش درفش سر فراز کاویانی

سلام ای گم شده در بودن خویش

به یغما رفته هم آیین و هم کیش

با چشمهای بی فروغ میون راست و دروغ

خودم رو گم می‌کنم توی این شهر شلوغ

پچ‌پ چ آدمک ها بس که تو هم می‌دوه

دیگه فریاد من رو سایه‌ام هم نمی‌شنوه

برای من که در بندم چه اندوه آوری ای تن

فراز وحشتِ داری فرود خنجری ای تن

غم آزادگی دارم به تن دلبستگی تا کی

به من بخشیده دلسنگی‌ شکستن‌های پی در پی

وقتی که گل در نمیاد سواری اینور نمیاد

کوه و بیابون چی چیه وقتی که بارون نمیاد

ابر زمستون نمیاد این همه ناودون چی چیه حالا

تو دست بی صدا دشنه ی ما شعر و غزل

اهل طاعوني اين قبيله مشرقي‌ام

تويي اين مسافر شيشه‌اي شهر فرنگ

پوستم از جنس شبه پوست تو از مخمل سرخ

رختم از تاوله تن‌پوش تو از پوست پلنگ

رو می‌کنم به آینه رو به خودم داد می‌زنم

ببین چقدر حقیـــر شده اوج بلنـــد بودنم

رو می‌کنم به آینه من جای آینه می‌شکنم

رو به خودم داد می‌زنم این آینه است یا که منم

یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود

لخت و عور تنگ غروب

سه پری نشسته بود زارو زار گریه می کردند پریا

مثل ابرای بهار گریه میکردند پریا

خونه خالی خونه سرده

خونه سرد و سوت و كوره

با امید آینه دق واسه من سنگ صبوره

با امید آینه دق واسه من سنگ صبوره

كفتر كشته پروندن نداره

رو خاك و خون آب كشوندن نداره

كفتر كشته پروندن نداره

كتاب كهنه ، كه خوندن نداره