دانلود آهنگ های تاپ و شنیدنی علیرضا افتخاری

مانده ام، مانده ام در حسرت

بالا بلایی روز و شب

جان دهم از دوری دیر آشنایی روز و شب

هر سحر، هر سحر نام تو را با سوز دل

سرداده ام

تا مگر بر تو رسد از من صدایی روز و شب

عاشقانه کو به کو شهر شما را گشته ام

گفتی و رخ همچو پری

زما نهفتی

قصد سفر کردی اگر

بار سفر بستی اگر

قصه این خون جگر

بما نگفتی

چرا نگفتی

دگر کسی خبر نیارد ز گلهای پرپر

مثل چراغ جادو

نرگس اون از همه سو

راه فرارو بسته

مثل سحر نگاهت

کی به شبم می تابه

چشم تو وقتی بسته است

بخت منم تو خوابه

گیسوی تو دام بلا‌

ابروی تو تیغ فنا

در دست دوای دل

روی تو بهشت برین

موی تو بنفشه ترین

زنجیر به پای دل

به شوق لعل جانبخشی که

درمان جهان با اوست

چه طوفان می کند این موج خون

چه طوفان می کند این موج خون

در جان پُردردم، در جان پُردردم

ای هوای دیدنت سوز آه من

گوشه ابروی تو قبله گاه من

کشته این حسرتم کز چه رو ای گل

چهره پنهان می کنی از نگاه من

به جلوه خود نازنین یارا

بیا که گل جوانه کرده

دلم پر از ترانه کرده

بخوان که محنت زمانه

دل مرا نشانه کرده

بخوان که خاطرم هوای

سرود عاشقانه کرده

بزن چو باد نوبهاری

محبت شد بیابان رفاقت شد سرابی‌

رفاقت شد سرابی

اومدیم و تفاوت ها رو دیدم

در این جا تلخ و شیرین و رو چشیدیم

به شهر بی ترحم دل نبستیم

این جرم عشق او بیگانه

با دنیابیا دستم بگیر از غم رهایم

کن صدای قلب من باش و صدایم کن

که عاشق بودن و از عشق مردن عالمی

ز فراقت میسوزم همه شب در تنهایی

به امیدی بنشستم که تو شاید باز آیی

من اگر عاشق گشتم به هوای تو بود

به خدا شور عشقت دل من بربود

تبعشقت جانم را همه شب میسوزاند

چه کسی در این عالم غم من را میداند؟

به مهر تو ای ماه زیبا قسم

به چهر تو ای مهر رخشا قسم

به آن سینه ی هم چو صبح بهار

به آن زلف چون شام یلدا قسم

الا ای يار، خطر دارد جدايی

نهال بی ثمر، دارد جدايی

بيا كه ما و تو، يك جای نشينيم

كه مرگ بی خبر، دارد جدایی

تو خود گفتی که در قلب

شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم ز تو جز تو نخواهم

اگر عشقت گناه است ببین غرق گناهم

دو دست دعا فرا برده ام بسوی آسمان ها

کی به تو گفته به این خونه برو

دیگه دل از همه سرده حالیته

میدونم بر نمیگرده حالیته

مگه تنها شده باز

مگه رسوا شده باز

مگه پروانه می خواد

برخیز که داد از من بیچاره ستانی

بنشین که شرر در دلِ تنگم بنشانی

تا آن لب شیرین به سخن بازگشایی

خوش جلوه نمایی

ای برده امان از دل عشاق، کجایی؟

تو چون خاکستری بنشین بنشین

درمان سوز جدایی یارب یارب یارب

هر دردی را تو دوایی یارب یارب یارب

زان وادی که در گذاره

من بود چو رهگذران رفتن

به دام عشق افتادم ز یاد یاران رفتم